ولی نبو

ولی نبو

رضا صادقی

مخواسته که فراموشت کنم ولی نبو
تو سینم بی تو خاموشت کنم ولی نبو
گپُ نِ عاشقانم با نگاهت گله بو
مواسته باغ گل پوشت کنم ولی نبو
نه ادخواست و نه ادواشت که بشت باهم بشیم
اگه موندری شاناواش صدای غم بشیم
تو چشموم خیره بودی و به مت گو اتبری
زیادی هسترم تو لحظه باشه کم بشی
شو تا سحر آسیمه سر پی بهانم
صب تا پسین بی همنشین خراب خُنم
نه راه پس نه راه پیش پر از سوالم
کاش یکی پیدا ببوت بت بگت از حالم
گناهم فقط ای هسته که نمخواست غم بگینی
ولی باور مه نا که عاشقانم کم بگینی
حالا مه موندم و با بی باوریه ای که رفتی
تعجبم از اینن که چطو یادم نکفتی
گذشتی و گذشت از ما دگه حرفی نمندن
ای صدای مه نن یه عمر رفتن که نخندن
هر جا هستی و با هر که خاشی خوشیت دعامن
ولی دست خودم نین که غمت بغضه صدامن
شو تا سحر آسیمه سر پی بهانم
صب تا پسین بی همنشین خراب خُنم
نه راه پس نه راه پیش پر از سوالم
کاش یکی پیدا ببوت بت بگت از حالم
شو تا سحر آسیمه سر پی بهانم
صب تا پسین بی همنشین خراب خُنم
نه راه پس نه راه پیش پر از سوالم
کاش یکی پیدا ببوت بت بگت از حالم