تهران من

تهران من

ابی

من شهرمو میخوام، اون شهرِ رنجورو
اون شهر غمناکِ، از چشمِ من دور و
شهر سراپا درد، سراپا خون
شهرِ تووی زنجیر تووی زندون
توو کوچه هاش بوی تریاک و تنهایی
کنارِ میدوناش، تنبیه زیبایی
اما هنوز اون شهر تمومِ دنیامه
هر جا میرم مثل یه سایه باهامه
هم شکلِ کابوسه، هم شکلِ رویامه

تهرانِ وحشتناک، دلم تو رو میخواد
تهرانِ زیرِ خاک، دلم تو رو میخواد
خاطره ی نمناک، دلم تو رو میخواد
تهرانِ وحشتناک، دلم تو رو میخواد
تهرانِ زیرِ خاک، دلم تو رو میخواد
منظره ی غمناک، دلم تو رو میخواد

من شهرمو میخوام، اون شهرِ تاریکو
اون شهرِ دور اما، همیشه نزدیکو
شهری که رویاشو زمونه دزدیده
شهری که دائم توو، جوباش جنین دیده
با چشمایِ سرخش، شبا رو بیداره
هر روز چنارای مردشو میشماره
اما هنوز زندست، با اینکه توو گوره
با اشک چشمش، زخماشو میشوره
همراهمه اما، خیلی ازم دوره

تهرانِ بغ کرده، دلم تو رو میخواد
شهرِ پُر از برده، دلم تو رو میخواد
شهری که پُر درده، دلم تو روم میخواد
تهرانِ بغ کرده، دلم تو رو میخواد
شهرِ پُر از برده، دلم تو رو میخواد
شهری که پُر درده، دلم تو روم میخواد