پاپا

پاپا

ابی

هر روز پدرم کار می‌کرد
تا خرج زندگی را درآورد
تا ما غذا بخوریم
و کفش بر پا داشته باشیم

هر شب پدرم مرا می‌برد
و در رختخوابم می‌گذاشت
بر سرم بوسه می‌زد
بعد از آنکه تمام دعاهایم خوانده می‌شد

بزرگ شدن با آن‌ها آسان بود
زمان به سرعت گذشت
سال‌ها شروع به پرواز کردند
اگرچه آن‌ها پیر شدند و من هم همینطور

می‌توانستم بگویم
که حال مادرم خوب نیست
پدر می‌دانست
و در اعماق وجودش او هم می‌دانست

وقتی او مرد
پدر شکست و گریه کرد
و تمام چیزی که گفت این بود:
خدایا چرا او را بردی؟ مرا ببر!

هر شب او آنجا نشسته بود و می‌خوابید
در صندلی گهواره‌ای خود
او هرگز به طبقه بالا نرفت
همه به این دلیل که او آنجا نبود

سپس یک روز پدرم گفت:
پسرم، من به نحوه بزرگ شدنت افتخار می‌کنم
برو و به تنهایی به آنجا برس
من تنها خوب خواهم بود

هر بار که فرزندانم را می‌بوسم
سخنان پدر به حقیقت می‌پیوندد
فرزندان شما از طریق شما زندگی می‌کنند
آن‌ها هم بزرگ می‌شوند و شما را ترک می‌کنند

هر کلمه‌ای را که پدرم می‌گفت به یاد دارم
فرزندانم را می‌بینم و دعا می‌کنم
که آن‌ها هم اینطور درباره من فکر کنند

هر شب پدرم مرا می‌برد
و در رختخوابم می‌گذاشت
بر سرم بوسه می‌زد
بعد از آنکه تمام دعاهایم خوانده می‌شد

هر شب پدرم مرا می‌برد
و در رختخوابم می‌گذاشت
بر سرم بوسه می‌زد
بعد از آنکه تمام دعاهایم خوانده می‌شد