ایران

ایران

ابی

در زیر باران گلوله‌های داغ
پاشیده بر این خاک، بذرِ هزاران باغ
آنان که بی‌پروا جان را فدا کردند
در شوره‌زارِ عجز، جنگل به پا کردند
در بستر تاریخ، از خونِ این یاران
حماسه می‌جوشد از چشمهٔ عصیان
آن لحظه که دژخیم فرمان آتش داد
ز یادِ آزادی، با خون به راه افتاد
در لحظهٔ اعدام، معراج این یاران
فریادشان این بود: پاینده باد ایران
برادری این سو، در جوخهٔ آتش، آن سو
رفیقِ خلق، بالاتر از آتش
در زیر باران گلوله‌های داغ
پاشیده بر این خاک، بذرِ هزاران باغ
برادر سرباز، آن که کنون با ماست
ای کاش پیش از این از خواب برمی‌خواست
اگر تفکر خلق، چون آن برادر بود
تاریخِ ما امروز به شکلِ دیگر بود